 |
Eilis Barrett Genesis |
Kaosun merkezinde, bir kızın gölgesi…
Karanlık hücreye sarkan tek pencereden süzülen gün ışığı, Quincy Emerson’ın yüzünde çizgiler oluşturuyordu. Elleri paslı kelepçelere bağlıydı, zemine vurdukça soğuk metalle dans ediyordu. Ayağındaki çoraplar yırtılmış, ayakları ise çamurun kokusunu içine çekmişti – ama gözleri, hâlâ umuda odaklanmıştı.
Oasis’in içindeki Colosseum'u içeriden hissediyordu: güvenin kırıldığı, sadakatin silah olduğu bir yerdi burası. Hapisten kaçmak mümkün değildi; ama kaçmanın anlamı, özgürlüğü hissetmekti. Ve Quincy, artık sevginin de bir silah olduğunu biliyordu.
Bir ses duydu – çarpık bir megafon sesi, “Yeni misafir geliyor!”
Kapı ağır ağır açıldı. Karşısına çıkan gölge, Kole’undu. Yorgundu, ama gözlerinde aynı kararlılık parlıyordu.
Quincy, dudaklarını kıvrıldı: “Gelmişsin demek.”
Kole eğildi, fısıldadı: “Plan hazır. Ama artık – ne sevgi ne kin bizi durduramaz.”
Colosseum’un koridorlarından gelen ayak sesleri, adeta zamanla yarışıyordu. Quincy, kelepçelere bakıp gülümseyerek mırıldandı: “Beni artık hiçbir şey tutamaz.”