 |
Javier Cercas Işığın Hızı |
“Bazı hikâyeler anlatılmak için değil, yaşanıp taşınmak için vardır.”
Javier Cercas, Işığın Hızı adlı romanında zamanın, hafızanın ve suçluluğun ağırlığıyla şekillenen bir dostluğun izini sürüyor. Görünürde basit bir yaşam öyküsünden yola çıkan anlatıcı, okuru Amerika’da geçen yıllarına, orada tanıdığı gizemli savaş gazisi Rodney Falk ile olan ilişkisine ve içsel dönüşümüne doğru derin bir yolculuğa çıkarıyor. Ama bu, sıradan bir arkadaşlık ya da anı romanı değil; bu, suçla kefaret arasındaki karanlık boşlukta yankılanan bir vicdan hikâyesi.
Roman, geçmişin bir gölge gibi bugünü nasıl şekillendirdiğini gözler önüne seriyor. Rodney Falk, Vietnam Savaşı’ndan yalnızca fiziken değil, ruhen de yaralı dönmüştür. Yıllar geçse de o karanlık ormanın sesleri peşini bırakmaz. Anlatıcı ise genç, hırslı, yazarlık hayalleri kuran biri olarak Rodney’le tanıştığında, bir anlamda kendi geleceğini de keşfetmeye başlar.
Cercas’ın dili; sakin ama tok, sade ama etkileyici. Satır aralarında yankılanan sessizlikler, bazen sözcüklerden daha gürültülüdür. “Işığın hızı”, yalnızca bir fiziksel kavram değil burada — bir olayın, bir itirafın ya da bir hatanın yankısının ne kadar hızlı ve kaçınılmaz bir şekilde hayatları değiştirdiğini anlatan simgesel bir başlıktır.
Bu roman; savaşı değil, savaşın geride bıraktığı sessiz çöküşü anlatır. Kahramanlık değil, hatalarla yaşama cesaretidir asıl mesele. Ve yazarlığın da yalnızca yazmak değil, anlatmakla yüzleşmek olduğunu hatırlatır.
Işığın Hızı, zamanla yarışan bir roman değil; zamanın ta kendisiyle yüzleşen bir roman. Javier Cercas, bu eserde gerçekle kurmaca arasındaki çizgiyi yine silikleştiriyor ve okuyucusunu, insan ruhunun en kırılgan kıvrımlarına davet ediyor.