 |
John Steinbeck – Fareler ve İnsanlar |
Soledad’ın birkaç mil güneyinde Salinas deresi, tepenin yamacını yalayarak yemyeşil ve derin akar. Suyu ılıktır da, çünkü bu dar yatakta durgunlaşmadan önce, sarı kumlar üzerinde güneşten parıldayarak inmiştir. Çayın bir yanında, tepenin yaldızlı sırtları ta Galiban dağlarının kayalık yığınına kadar, kıvrıla büküle çıkar ama, vadi yönünde dere kıyısı ağaçlıktır. Baharla filizi bir renk alan ve alt yapraklarının ortasında, kışın kabaran suların bıraktığı toz toprağın izleri görülen söğütlerle alacalı yaprakları ve dalları uzayarak durgun suyun üstünde bir kubbe kurar frenk çınarları. Kumsal kıyıda, ağaçların altına yapraklar kalın bir halı serer, bu halı öylesine kurudur ki, bir kertenkelenin kaçışı orada, uzun bir çıtırtı yaratır. Akşamları tavşanlar, fundalıklardan çıkarak gelip kumların üstünde otururlar, nemli yerlerde de geceleyin dolaşmış racoonların kocaman ayaklı çiftlik köpeklerinin ve karanlıkta su içmeye gelen geyiklerin çatal tırnaklarının izleri görülür.